قالب بندی وافل

08 فوریه

اگر می خواهید درمورد قالب بندی وافل اطلاعات داشته باشید، حتما در این صفحه تا آخر همراه ما باشید. اولین ویژگی اجرای سقف وافل نسبت به دیگر راه های اجرای سقف مجوف مثل یوبوت یا کوبیاکس، در تخته بندی زیر سقف است. در اجرای سقف وافل نیازی به تخته بندی زیر سقف نیست و خود قالب ها نقش نگه دارنده بتن تازه را ایفا میکنند. در حالی که برای اجرای دیگر مدل های سقف مجوف به علت اینکه قالب داخل سقف قرار می گیرد، کار تخته بندی و هزینه های مرتب با آن نیاز است.

بیشتر بخوانید: سقف وافل

انواع روش اجرای سقف وافل:

اجرای سقف وافل دو طرفه و یک طرفه به دو شکل اجرای تخت و اجرای مدولار انجام پذیر می‌باشد که مراحل اجرای این دو روش تقریبا یکسان است و فقط در استفاده از قالب فلزی و پلای‌وود فرق دارند. خوب است بدانید در روش مدولار عموما نیازی به فرش کردن سقف توسط قالب فلزی و پلای‌وود نیست. از مزیت های روش تخت می‌توانیم به سرعت بالا در حین اجرا، ایمنی کارگران، چیدمان بهتر قالب وافل ها و کیفیت بیشتر بتن ریزی اشاره کنیم.

مرحله اول : زیرسازی سقف وافل

از مهم‌ترین مرحله‌های روش اجرای سقف وافل ، زیرسازی سقف وافل است. در این مرحله باید ظبق قواعد قالب‌بندی، براساس ارتفاع و بارهای وارده، برای تحمل شرایط بارگذاری مختلف و رعایت قواعد ایمنی طراحی و اجرا یی شود. اولین قدم برای اجرا سقف وافل اسکافلد گذاری یا شمع بندی است که بعد از آن شاسی کشی سقف اجرا می‌شود.

شمع بندی در پروژه‌هایی که سقف ارتفاع ۳ الی ۳.۵ متر دارد به کار گرفته میشود و  در پروژه با ارتفاع سقف بیشتر از اسکفولد یا جک بلند استفاده میکنند. قابلت چینش درست قالب وافل یک طرفه یا دو طرفه، تنظیم تراز سقف، اعمال خیز منفی و تامین ایمنی از مواردی هستند که در این مرحله باید به شکل کاملا درستیی اجرا شوند.

همینطور از دیگر مواردی که برای زیر‌سازی سقف وافل در ساختمان‌های متعارف باید انجام داد، بهره گیری از جک فلزی با فاصله های یکسان است. فاصله جک‌ها از هم را می‌توانیم با روابط مهندسی مرتبط برای هر پروژه محاسبه کنیم. بر روی پایه‌های زیرین از المان‌هایی در دو لایه و در دو راستای متعامد به علت فراهم کردن نشمین گذاشتن قالب‌های وافل استفاده میشود.

بیشتر بخوانید: پلان سقف وافل

این المان‌ها می‌توانند از نوع پروفیل لوله داربستی، قوطی فلزی و یا چهارتراش‌های چوبی هم باشند.

مرحله دوم : چیدمان قالب های وافل

بعد از پایان مرحله‌ی اول یعنی زیرسازی سقف نوبت به قالب بندی سقف وافل می‌رسد، باید قالب وافل دو طرفه یا یک طرفه را طبق جزئیات نقشه‌های اجرایی به ‌روی پروفیل‌های زیرین چیدمان انجام داد که این مرحله با توجه به مدولار بودن قالب های وافل سریعا انجام می‌شود.

در چیدمان قالب‌های وافل باید به فاصله اولین قالب در هر راستا از ستون‌ها و دیوارهای برشی و مطابق با جهت و چینش قالب‌ها با نقشه اجرایی بسیار دقت کرد، به خاطر این‌ که در طراحی سقف وافل مناطقی از سقف در محل های ستون‌ها و دیوارهای برشی به شکل دال توپر طراحی میشود.

از نکات دیگری که باید خیلی به آن دقت کرد چون در بالا رفتن کیفیت تاثیر مستقیمی دارد، ریسمانی و هم‌ راستا بودن امتداد چینش قالب‌های وافل است. همینطور از ترفندهایی جهت فیکس‌کردن قالب‌های وافل جهت پیشگیری از جابجایی و لغزش قالب‌های وافل استفاده می‌شود که این ترفندها شامل استفاده از گیره مخصوص، میلگرد U شکل، میخ‌کوبی، اتصال با سیم آرماتوربندی و یا فیکس‌کردن قاب های وافل آخری می‌باشند.

مرحله سوم: آرماتوربندی سقف وافل

از دیگر خصوصیات سقف وافل می‌توانیم بدون نیاز داشتن به تیرچه آماده و قابلیت اجرای کامل آرماتوربندی سقف به شکل درجا اشاره کنیم. به این منظور که بعد از پایان چینش قالب‌های وافل آرماتوربندی سقف وافل مطابق جزئیات نقشه‌های اجرایی شروع می‌شود.

اوایل این مرحله میلگردهای اصلی و تقویتی پایین تیرچه‌ها اجرا میشود، بعد ازآن کلاهک‌های برشی در جای تکیه‌گاه سر ستون‌ها و دیوارهای برشی و همینطور تیرهای مدفون سقف در کناره بازشو‌ها یا لبه دال‌ها اجرا می‌شوند.

در این مرحله عرض و طول قرارگیری کلاهک برشی، تعداد خاموت‌ها، تعداد ساق خاموت‌ها و فاصله های مرکز به مرکز خاموت‌های کلاهک برشی از اهمیت بالایی برخوردار هستند. بعد میلگردهای شبکه اصلی و تقویتی فوقانی سقف اجرا میشود.

میلگردهای تحتانی و فوقانی تیرچه‌های تشکیل شده هم توسط میلگرد سنجاقی به هم وصل می‌شوند.در آرماتور‌بندی سقف همینطور باید آرماتورهای ریشه و دوخت، طول خم، اورلپ، پوشش بتن و…  حتما مطابق نقشه های اجرایی انجام واجرا بشود.

بیشتر بخوانید: انواع سقف وافل

مرحله چهارم : بتن ریزی سقف وافل

بعد از تمام شدن مرحله آرماتوربندی سقف وافل، سقف وافل آماده‌ی بتن‌ریزی است. بتن ریزی سقف وافل به شکل عملیاتی پیوسته و در یک جهت توسط نیرو‌های پیمانکار سقف وافل شروع می‌شود.

فضای میان تیرچه‌ها به سادگی با بتن پر می‌شوند به دلیل اینکه فضاهای بتن‌ریزی و تراکم پایین آرماتور در دسترس می‌باشند. از نکاتی که باید به آن دقت کرد این است که بتن باید در طی اجرای عملیات با استفاده از ویبراتور متراکم شود و مهم‌تر از آن ویبراتور باید در درون تیرچه‌ها به صورت منظم و در فاصله های مشخص به شکلی فرو برده شود که دو بخش لرزانیده شده با هم، همپوشانی داشته باشند.

در سقف‌های بزرگ باید محل درز‌های اجرایی از پیش تعیین شده باشند و تا فضای درزهای اجرایی بتن‌ریزی ادامه پیدا کند. در پایان این مرحله عملیات پرداخت جهت تراز‌ کردن سطح بتن انجام میشود و ضخامت بتن‌ریزی باید برابر با ضخامت سقف وافل در نقشه‌هایی اجرایی باشد.

بیشتر بخوانید: اسپیسر بتن چیست؟

مرحله پنجم : باز کردن قالب‌های وافل

دمای مجاور سطح بتن، نوع سیمان مصرفی، دهانه و ضخامت سقف و نوع قالب بندی سقف وافل و … عللهایی هستند که به روی طول زمان مورد نیاز جهت گیرش بتن و قابلیت قالب برداری تاثیر مستقیمی دارند.

به طور کلی مدت زمان مورد نیاز برای قالب برداری برابر با طول زمان رسیدن بتن به هفتاد درصد مقاومت مشخصه است، در این حالت می‌توانیم قالب‌های زیرین را برداریم اما برداشتن پایه‌های اطمینان تنها در حالتی مجاز است که علاوه بر مراعات کلیه محدودیت‌ها بتن به مقاومت بیست و هشت روزه مدنظر رسیده باشد.

برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره ۰۹۱۲۰۲۲۰۱۲۵ تماس بگیرید.