ما در این مطلب به مبحث مراحل آرماتوربندی سقف وافل چگونه است می پردازیم. جهت مشاوره و اجرای انواع خدمات: تولید و اجرای بهترین طراح قالب و سقف وافل، طراحی و محاسبات سقف وافل، اجرای قالب و سقف وافل دوطرفه و یک طرفه، خرید و فروش انواع قالب وافل دو طرفه و یک طرفه دست دوم، تعویض و معاوضه قالب وافل، ضایعات قالب وافل، قالب وافل قفل دار و ساده، اجرای بهترین سقف و اسکلت بتنی، تولید و نصب و همچنین خرید و فروش شوتینگ نخاله ساختمانی و … می توانید با کارشناسان نوین صنعت سازه تماس بگیرید..

مراحل آرماتوربندی سقف وافل چگونه است ؟

در میان انواع سقف، سقف وافل یکی از مناسب ترین گزینه‌ها برای انواع سازه‌ها به شمار می آید.

افزون بر زیبایی منحصر به فرد آن، آسانی در اجرا یکی دیگر از مزیت های سقف وافل به حساب می آید و به همین علت موجب صرفه جویی در زمان و هزینه‌های سقف سازه می‌شود.

همینطور مراحل آرماتوربندی سقف وافل در مقایسه با دیگر سقف‌ها، از ایمنی بیشتری برخوردار است که امنیت جانی کارگران را حین اجرای پروژه تأمین می‌کند.

بیشتر بخوانید: همه چیز درباره اسکلت بتنی

مراحل آرماتوربندی سقف وافل از صفر تا صد

مثل دیگر انواع سقف سازه، اجرای سقف وافل هم مراحل معینی دارد که باید به طور دقیق و با رعایت اصول و مقررات مرتبط انجام شوند. همانطور که گفتیم، در مقایسه با دیگر سقف‌ها، اجرای سقف وافل راهکار راحت‌تری دارد.

این یعنی برای اجرای این سقف به نیروی ماهر آموزش دیده نیازی نخواهد بود و کارگرانی که تجربه کافی در امر سقف وافل را داشته باشند، می‌توانند به آسانی و با کیفیت بالا پروژه را انجام دهند.

 مراحل آرماتوربندی سقف:

1. زیرسازی یا شمع بندی
2. شاسی کشی
3. قالب گذاری
4. آرماتوربندی
5. بتن ریزی
6. قالب برداری

بیشتر بخوانید: روغن پایه آب قالب

بیشتر بخوانید: خصوصیات قالب وافل

زیرسازی

اولین گام در اجرای سقف، مرحله زیرسازی است که به آن شمع بندی هم گفته میشود.

همانطور که از نام آن معلوم است، هدف از این مرحله ایجاد کردن تکیه گاه مناسب برای سقف وافل است که قرار است در مراحل بعدی انجام شود.

مرحله زیرسازی سقف معمولا به دو صورت انجام می‌گیرد: شمع بندی و اسکفولد.

برای سقف‌های معمولی که ارتفاع آنها میان۳ تا ۳.۵ متر است، از جک ساده یا همان شمع بندی بهره گرفته می‌شود.

برای سقف‌هایی که بیشتر از ۳.۵ متر ارتفاع دارند، از جک بلند یا همان اسکفولد به کار گرفته می‌شود.

فاصله میان جک‌ها یا اسکفولدها به صورت مستقیم به ضخامت سقف و ارتفاع آن وابسته است.

هر چه که سقف ضخیم‌تر باشد و یا ارتفاع بیشتری داشته باشد، فاصله جک‌ها هم باید نزدیک‌تر شود تا نیروی نگهدارنده بیشتری ایجاد شود.

شاسی کشی

یکی از مهم‌ترین ویژگی های سقف وافل نسبت به سقف‌هایی مانند یوبوت یا کوبیاکس این است که در این سقف، دیگر نیازی به تخته بندی در بخش زیرین سقف نیست.

علت این امر این است که خود قالب‌های سقف نقش نگهدارنده بتن را ایفا میکنند.

در نهایت مرحله تخته بندی کاملا حذف می‌شود و به این صورت نه تنها در طول زمان اجرای پروژه، بلکه در هزینه‌های آن هم صرفه جویی بسزایی  انجام می‌گیرد.

پس بعد از مرحله زیرسازی، به صورت مستقیم وارد مرحله شاسی کشی می‌شویم که به آن مرحله قوطی کشی هم گفته می‌شود.

در این مرحله، قوطی‌های فلزی روی شمع‌هایی که در مرحله از پیش نصب شده بودند گذاشته میشود.

این قوطی‌ها در حقیقت به عنوان تکیه گاهی برای قالب‌های وافل به شمار می آیند.

قوطی کشی هم به دو صورت قابل انجام است.

راهکار اول روشی ساده است که در آن دو لبه از دو ردیف قالب وافل روی یک قوطی سوار می‌شوند.

این راهکار سریع‌تر و ارزان‌تر است ولی نسبت به روش پیشرفته امنیت پایین تری دارد.

در روش پیشرفته که راه دوم قوطی کشی است، هر کدام از ردیف‌های قالب وافل روی یک قوطی مستقل قرار میگیرند به طوری که لبه هر ردیف روی یک تکیه گاه مستقر باشد.

این روش نیاز به صرف هزینه و زمان بیشتری است ولی ایمنی حداکثر را ضمانت می‌کند.

بیشتر بخوانید: قالب وافل قفل دار

بیشتر بخوانید: اصول اولیه طراحی سقف وافل یک طرفه

قالب گذاری

پس از انجام زیرسازی و شاسی کشی، حالا نوبت قالب گذاری است.

این که قالب گذاری به چه صورتی انجام شود، کاملاً به این موضوع وابسته است که از چه راهی برای قوطی کشی استفاده کرده‌اید.

اگر قوطی کشی ساده را تعیین کرده باشید، قالب‌ها می‌توانند به صورت مشترک روی یک قوطی قرار بگیرند و اگر از قوطی کشی پیشرفته استفاده کرده باشید، هر قالب روی قوطی مختص به خودش قرار خواهد گرفت.

پس از آن که کلیه قالب‌ها روی شمع و قوطی‌های مرتبط به خود سوار شدند، از میلگرد U شکل برای وصل کردن قالب‌ها به هم استفاده می‌شود.

البته این راه معمول برای محکم کردن قالب‌های وافل است.

روش دیگری هم وجود دارد که در آن با بکارگیری از قفل مخصوص، قالب‌ها به هم چفت و بست می‌شوند.

دقت کار در این روش بیشتر است و نسبت به استفاده از میلگرد، سرعت بالاتری هم دارد.

آرماتوربندی

تا به این جا زیرسازی با در نظر داشتن به ضخامت و ارتفاع سقف انجام شده و جک‌ها مستقر شده‌اند، قوطی‌ها به صورت مطمئن و محکم روی شمع‌ها نصب شده‌اند، قالب‌های وافل روی قوطی‌ها قرار گرفته اند و همه قالب‌ها هم به شکل زنجیروار به هم وصل هستند. 

حالا همه چیز برای آرماتوربندی سقف مهیا است.

در اینجا یکی دیگر از مزیت های سقف وافل مشخص می‌شود و آن نیاز نداشتن به تیرچه آماده است. 

آرماتوربندی سقف وافل کار ساده و کم دردسری است و فقط در یک مرحله قابل انجام است چون که خود قالب‌های وافل در نقش شابلون کار می‌کنند و مسیر آرماتوربندی را راحت میکنند.

بتن ریزی

پس از آن که مطمئن شدید که قالب‌ها به خوبی چفت و بست شده‌اند و محلی برای نشت بتن از میان سطوح نگهدارنده وجود ندارد، کار بتن ریزی شروع می‌شود.

از آنجایی که محل مورد نیاز برای بتن ریزی در سقف وافل کاملاً در دسترس است، عموما برای بتن ریزی این سقف‌ها نیازی به ویبراسیون نیست چون که بتن می‌تواند به سادگی میان قالب‌ها حرکت کند و به محل مدنظر برسد.

قالب برداری

به طور معمول به هفت روز زمان نیاز است تا بتن‌های تازه روی سقف وافل، خود را بگیرند و به طور کامل سفت و رسیده شوند.

بعد نوبت به قالب برداری می‌رسد که در آن قالب‌های وافل از بتن خشک شده جدا می‌شوند.

باز کردن قالب وافل از سقف کار سختی نیست چون که در بیشتر قالب‌های وافل سوراخ‌هایی نصب شده‌اند که با کمک آنها می‌شود به سادگی قالب را از بتن جدا کرد.

تمامی این قالب‌ها بعد از جداسازی از بتن و پاکسازی، می‌توانند مجدد برای پروژه‌های شبیه به هم استفاده شوند و این خود یکی دیگر از مزیت های سقف وافل در نظر گرفته می‌شود.

بیشتر بخوانید: مقایسه قیمت سقف وافل و تیرچه بلوک